Κάποτε έρχεται η στιγμή που γκρεμίζονται όλοι οι μύθοι που αναπαράγονται από ανιστόρητα άτομα. Με ένα τέτοιο μύθο θα ασχοληθούμε και εμείς σε αυτό το δημοσίευμα. Αναφερόμαστε στο παραμύθι που παπαγαλίζουν συχνά οι διάφοροι ακροδεξιοί – χουντικοί – νεοναζί – χρυσαυγίτες κ.α. περί του δήθεν «πατριώτη» Ιωάννη Μεταξά, τον οποίο οι ίδιοι λατρεύουν απεριόριστα.
Ψάχνοντας όμως σε βάθος την ελληνική ιστορία, μπορούμε να
ανακαλύψουμε ότι αυτό είναι ένας ακόμα μύθος που δεν έχει καμία σχέση με την
πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Βίκτωρ Δουσμάνης και
άλλα πρόσωπα από το χώρο της φιλοβασιλικής δεξιάς διέπραξαν το έγκλημα της
προδοσίας της Ελλάδας. Μάλιστα υπάρχει και σχετική καταδικαστική απόφαση από
Στρατοδικείο, για την οποία πολλοί δεν ξέρουν ή δεν έχουν ακούσει τίποτα.
Αυτή λοιπόν τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας που
ονομάζεται «Υπόθεση Ρούπελ», είναι καλό να φωτίσουμε, αναφέροντας κάποιες
βασικές πληροφορίες για τη δίκη που έγινε το διάστημα 1919-1920.
Δίκη της «Υπόθεσης Ρούπελ» (1919 - 1920)
Η δίκη που έγινε γνωστή ως «Δίκη του πρώην Επιτελείου» και
ως «Υπόθεση Ρούπελ» έγινε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών την περίοδο Νοεμβρίου
1919 – Φεβρουαρίου 1920. Κατηγορούμενοι ήταν οι εξής : ο μετέπειτα ακροδεξιός
δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, ο Βίκτωρ Δουσμάνης που κατά καιρούς διετέλεσε
Αρχηγός του ΓΕΣ (1914-15, 1915-16, 1921, 1922-23), ο Ξενοφών Στρατηγός (αξιωματικός
που αργότερα καταδικάστηκε στη Δίκη των υπευθύνων της Μικρασιατικής
Καταστροφής) και ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος (αξιωματικός που διετέλεσε Αρχηγός του
ΓΕΣ την περίοδο 1921-1922).
Κατηγορήθηκαν για την παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας,
του Δ΄ Σώματος Στρατού και άφθονου πολεμικού υλικού στους Γερμανούς και στους
Βούλγαρους κ.α.
Οι κατηγορούμενοι Μεταξάς και Δουσμάνης κρίθηκαν ομόφωνα
ένοχοι για την παράδοση στον εχθρό των οχυρών της ανατολικής Μακεδονίας.
Για τον εξοπλισμό των επιστράτων ομόφωνα ένοχος ο
Μεταξάς.
Στρατηγός και Εξαδάκτυλος κρίθηκαν αθώοι.
Οι ποινές που αποφάσισε το δικαστήριο ήταν οι εξής :
θανατική ποινή για το Μεταξά (για την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας) και
ισόβια δεσμά για το Δουσμάνη.
Ο Δουσμάνης φυλακίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1920, αλλά
αποφυλακίστηκε στις 22 Νοεμβρίου 1920.
Η θανατική ποινή του Μεταξά δεν εκτελέστηκε.
