Η παρατεταμένη ύφεση και η όλο και μεγαλύτερη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας οδηγούν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, τον Πρόεδρο της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη σκέψη προσφυγής στο ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες επιλογές που έχει στη διάθεσή της η τουρκική κυβέρνηση. Μια επιλογή που συνοδεύεται και από το αντίστοιχο πολιτικό κόστος.
Τα προβλήματα άλλωστε είναι πολλά, καθώς η Τουρκία έχει
ξεμείνει από συναλλαγματικά αποθέματα, ο τουρισμός της έχει καταστραφεί λόγω
της επιδημίας, οι επιχειρήσεις της είναι ανοιχτές σε δολαριακό δανεισμό, τα
swaps χρέους με τη FED
έχουν ένα όριο, τα ασφάλιστρα κινδύνου χρεοκοπίας (CDS) έφθασαν στο «ταβάνι»
αυτή την εβδομάδα και ταυτόχρονα εκκρεμούν αποπληρωμές χρέους 170 δισεκατομμυρίων
δολαρίων την επόμενη χρονιά.
Πέρα από την προσφυγή στο ΔΝΤ, μια δεύτερη επιλογή για
την Τουρκία θα ήταν η επιβολή capital controls, σύμφωνα με τον Περ Χάμαρλουντ,
στρατηγικό αναλυτή αναδυομένων αγορών στη SEB, ο οποίος θεωρεί και ως πιθανή
λύση να αναζητήσει η Άγκυρα διμερή στήριξη από χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Ευρωπαϊκή
Ένωση (Ε.Ε.).
